W Środzie w 1880 r., z udziałem właścicieli okolicznych folwarków i dysponujących odpowiednim kapitałem trzech Niemców z Poznania, doszło do założenia spółki pod nazwą „Cukrownia Środa”. W 1906 r. cukrownia została przekształcona w spółkę akcyjną. 1920 r. cukrownia zmieniała nazwę na „Cukrownia w Środzie – Towarzystwo Akcyjne Zuckerfabrik Środa A. G.”, a w 1923 r. na „Cukrownia w Środzie Towarzystwo Akcyjne”. W latach 1926-1928 cukrownię zelektryfikowano i wyposażono w turbiny parowe. W 1930 r. ponownie zmienia się nazwa „Cukrownia w Środzie” – Spółka Akcyjna w Środzie. W czasie II wojny światowej w średzkiej cukrowni trwała produkcja na potrzeby III Rzeszy. Przejęcie cukrowni przez władze polskie nastąpiło 1 II 1945 r. Przez następne kilkadziesiąt lat cukrownia była modernizowana. W 1995 r. 47% udziałów cukrowni średzkiej przejął niemiecki koncern Pfeifer & Langen, tworząc wraz ze Skarbem Państwa i plantatorami spółkę „Cukrownia Środa sp. z o.o.”. Cukrownia nadal produkuje cukier.
W wyniku bombardowania cukrowni w dniu 1 IX 1939 r. zginęli pracownicy cukrowni: Henryk Frąckowiak, ślusarze Edmund Kamiński, Franciszek Kamiński, gotowacz Wincenty Pawlak, uczeń ślusarski Stanisław Staszak i biuralista Witold Żeromski, na Rynku w Środzie rozstrzelani zostali 20 X 1939r. członek Zarządu Kazimierz Boening, Tomasz Małecki i wicedyrektor Michał Szymański, zginęli ponadto dyrektor Józef Dębicki (1941r.) i rymarz Wojciech Schroedel, cukrowni (dane „Gazeta Cukrownicza” Nr 1-2 1946r.) W oozach koncentracyjnych zamordowani zostali: Zdzisław Kamiński, Maksymilian Majewski i Włodzimierz Ziołecki. Członek Rady Nadzorczej - Tadeusz Karszo-Siedlewski - zginął w czasie bombardowania Warszawy.
Opis Cukrowni w Środzie Wielkopolskiej
uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w składzie 1 dywizjonu artylerii konnej, kawaler krzyża srebrnego Orderu Virtuti Militari, przemysłowiec, senator II RP, członek zarządu Cukrowni Brześć Kujawski, Garbów, Środa, Zakrzówek, Choceń, prezes zarządu Cukrowni i Rafinerii Lublin, wiceprezes zarządu Cukrowni Milejów, zginął 24 IX 1939 r. podczas bombardowania Warszawy.